.

In Memoriam Bert

Toen in november 2009 onze kennel "Hogmanay" een feit werd, hadden we grote plannen. Naast onze liefde voor senioren Golden Retrievers en ons eigen (steeds wisselende) roedel Goldens, hoopten we ons heerlijke plekje in Friesland ook zo nu en dan te kunnen delen met nieuw leven, in de vorm van een zorgvuldig gefokt nestje van onze gezonde, lieve en mooie teefjes. In het voorjaar van 2013 werd bij Bert een ongeneeslijke ziekte geconstateerd, die zich toen al een weg door zijn lichaam had gewoekerd. Na een twintigtal maanden van dapper vechten, hopen en nog meer vechten, heeft Bert op 3 december 2014 op de veel te jonge leeftijd van 59 jaar afscheid moeten nemen van alles wat hem lief was. Hij was bij veel Golden-eigenaren een goede bekende omdat hij van elke Golden hield en ons leven het liefst met een zo groot mogelijke groep wilde delen.

Wellicht is zijn Goldenliefde al ontstaan in 1956, toen hij als baby in het Wilhelminapark in Utrecht zijn eerste Golden maatje tegen kwam. Dat deze gebeurtenis gelijk opging met de oprichting van de Rasvereniging in 1956, de Golden Retriever Club Nederland, kan haast geen toeval zijn. 

Alhoewel Bert alle Goldens wilde helpen die onze hulp nodig hadden, en dus ook oude, zieke, stamboomloze of fout gefokte honden, was hij een voorvechter voor dat wat het ras zo dierbaar maakt. Zijn grote voorbeeld was daarbij onze Duffy, (NVK Rainscourt Devil May Care, 30-09-1997 / 30-07-2011) die op alle fronten zo was als Bert een Golden het liefst zag. Lichamelijk gezond, uiterst functioneel van bouw en met een oneindig stabiel, zacht en betrouwbaar karakter, Goud tot in de laatste vezel. Zo was Bert zelf in feite ook totdat de ziekte hem in zijn greep kreeg. Zo zal hij voortleven in de Goldens die bij ons geboren gaan worden.

De nestjes van Skye (4 oktober 2013) en Islay (11 maart 2014) hebben hem zoveel plezier geschonken dat ik hem in zijn laatste levensfase heb beloofd om door te gaan met onze kennel voor zover dat mogelijk is. Bert's grootste wens was een nestje van Iona met een door hem uitgekozen Schotse reu, Moloko Mtoto, JW, aka Jock. Deze wens heb ik in 2015 in kunnen willigen en heb een reutje "aangehouden" dat de naam draagt die Bert hem op zijn sterfbed heeft gegeven. We moeten met pijn in ons hart verder zonder onze zo innig geliefde echtgenoot, vader en hondenmaatje.